28 januari is de ‘Dag van het werkplezier in de Zorg’. En dat is geen overbodige luxe. Want er zijn veel ontwikkelingen in de zorg die uitvoerende professionals het plezier kunnen ontnemen: hoge werkdruk, steeds toenemende administratieve lastendruk, te veel focus van leidinggevenden op geld, etc. etc.
Ik wil eens een ander aspect noemen, op het gevaar af verkeerd begrepen te worden: te veel begrip van sommige uitvoerend professionals voor de mensen die verantwoordelijk zijn voor deze ontwikkelingen.
Een voorbeeld: Ik sprak eens een afdelingshoofd, tevens kinderpsychiater van een afdeling in de residentiële jeugdzorg, waar pubers leven met ernstige depressiviteit. De pubers op deze afdeling doen met enige regelmaat een suïcidepoging. Zij en haar team behandelen en begeleiden deze jongeren. Ieder begrijpt wat een enorme belasting het werk op deze afdeling is. Alle reden om met veel respect om dat team heen te staan en hen zo goed mogelijk te faciliteren.
Zo niet de regio die de organisatie had gecontracteerd waar dit team onderdeel van uitmaakte. Die had een nieuwe aanbestedingsprocedure opgestart. In de omschrijving van de opdracht stond dat dit team maar 80% van het budget zou krijgen. De laatste 20% zou alleen achteraf worden verstrekt als het team aantoonde met innovatie bezig te zijn.
Het afdelingshoofd vertelde me wat de consequenties hiervan waren voor haar team. Ze ging proberen het aantal FTE’s met 20% terug te brengen en de collega’s die zouden moeten afvloeien zover zien te krijgen dat ze eventueel op een later moment op een flexibel contract zouden willen terugkomen. Onnodig te zeggen wat dit voor het team en de kwaliteit van de behandeling en begeleiding betekende.
En nu komt het; het afdelingshoofd sprak tegenover mij haar begrip uit voor de regio. Want ja, er valt best iets te zeggen dat er aandacht is voor innovatie. En de regio moet toch ook zuinig zijn op het overheidsgeld. Toen ik haar vroeg of ze nu dan niets aan innovatie deed, zei ze: ja, dat wel, want het team doet er alles aan om deze kinderen goed en waar mogelijk steeds beter te behandelen en begeleiden.
Hè??
De beste stuurlui staan aan de wal, dat begrijp ik. Maar waarom deze bureaucraten niet eens over de tafel trekken en vertellen wat het effect is van hun gestolde wantrouwen?
Waarom niet eens eisen dat ze een paar dagen op de afdeling stage komen lopen?
Kortom: waarom niet de barricades op?
Werkplezier moet soms bevochten worden.